Hoe Kleine Max opgroeide
Ik ben gevestigd in de Indische buurt Lombok in Utrecht West. Mijn bijzondere pand heeft in de loop der tijd verschillende doelen gehad. Zo behoorde het ooit tot één van de vestigingen van de beroemde kruidenier De Gruyter. Nadat De Gruyter sloot werd het pand omgetoverd tot een schoenenwinkel, die weer zijn deuren sloot in 2000. In 2000 werd mijn voorouder, Museum Café Lombok, tot leven geroepen op initiatief van een groep actieve wijkbewoners en de Stichting Oud Lombok. In 2009 werd het Museum Café Lombok overgenomen door mijn ouder Kopi Susu. Na 13 jaar was het mijn beurt en werd ik, Kleine Max, eigenaar van het pand.Monumentale tegeltableaus
Nadat De Gruyter gesloten werd kwam er een schoenenwinkel voor in de plaats. Tijdens deze periode raakte de tegeltableaus in mijn pand verborgen achter de schoenenwanden en raakte ze zo een beetje vergeten. Met de opening van mijn voorouder Museum Café Lombok in 2000 kwamen de tegels weer tevoorschijn en waren ze in tegenstelling tot vele andere De Gruyter tegeltableaus goed beschermd gebleven. Dat is waarom wij nu de dag in Kleine Max nog steeds deze mooie handgeschilderde taferelen kunnen bekijken.
Als je eens langskomt, en goed oplet, kan je misschien zelfs vinden waar de originele schilder een foutje heeft gemaakt in de tegeltableaus.
